Een van de zaken die mij de afgelopen tijd het meest heeft verbaasd, is de rechtszaak van Bureau Clara Wichmann tegen de NZa, om de experimenten van integrale geboortezorg te verbieden. Als zorgverleners samen staan voor de beste zorg voor moeder en kind, is bij integrale geboortezorg het uitgangspunt.

De keuzevrijheid van de zwangere komt daarmee in het geding, noem Bureau Clara Wichmann als motivatie.

Ik vraag me af wat belangrijker is: de beste zorg voor een zwangere of haar keuzevrijheid voor een zorgverlener? Het antwoord ligt voor de hand. Een groep zorgverleners die gezamenlijk overlegt wat de beste zorg is voor de a.s. moeder en haar ongeboren kind. Het veelgebruikte ‘juiste zorg op de juiste plek door de juiste zorgverlener’.

Met het toenemend personeelstekort is keuzevrijheid in de zorg sowieso al minder vanzelfsprekend. Ga je voor een afspraak over driekwart jaar bij de oogarts van jouw keuze of bezoek je de enige oogarts waar je binnen twee weken terecht kan? En de kwetsbare oudere moet maar afwachten wie deze dag de medicijnen komt toedienen.

Mijn dochter is onlangs bevallen. En zonder overdrijven (of misschien een beetje): van de mooiste baby ter wereld. Wegens problemen was snel ingrijpen noodzaak. Dus niet de verloskundige begeleidde uiteindelijk de bevalling, maar een gynaecoloog. Daarin had ze geen keuze. Zoals ze ook geen keuze had voor het ziekenhuis: er was in de wijde omgeving slechts één verloskamer vrij.

De kraamverzorgster moet ze delen met een andere kraamvrouw, vanwege schreeuwend personeelstekort. Als nieuwbakken moeder krijgt ze slechts 4 uur kraamhulp per dag. Gelukkig is deze kraamhulp een doortastende dame. Heel fijn, want ook daarin is geen keuze.

Bureau Clara Wichmann: met zo’n naam zal je toch denken dat ze het beste voorhebben met vrouwen? Daarom snap ik hun gang naar de rechter niet. Ze hebben gelukkig ook geen gelijk gekregen. En de uitspraak is definitief.