Deze week kwam ik  het boekje Coach, Cure & Care 2025 tegen. Dat bleek al in 2013 geschreven door een nieuwe generatie zorgprofessionals. Specialisten, huisartsen, sportartsen, sociaal geneeskundigen en apothekers in opleiding kijken naar het zorglandschap 2025.

Samenwerking
De visie is zeer actueel. De absolute voorwaarde van de auteurs zal niemand meer betwisten, namelijk: samenwerking tussen alle groepen: politici, bestuurders, zorgprofessionals en zorgverzekeraars. Die intentie tot samenwerking is waarschijnlijk het grootste verschil tussen de nieuwe generatie zorgprofessionals en, zeg maar, de oudere generatie.

Eigen verantwoordelijkheid
Met als tweede grote verschil, de focus op de eigen verantwoordelijkheid van de patiënt.  “De arts meer als coach”, stellen de auteurs. Ze koppelen preventie aan die eigen verantwoordelijkheid: “Je mag van burgers verwachten dat zij er alles aan doen om zo min mogelijk zorg te consumeren.” Mmmm, dat is in mijn optiek te optimistisch, want de verleidingen van ongezond eten en weinig bewegen, zijn ook de komende tien jaar sterk.

De jonge medici gaan er vanuit dat in 2025 de zorg plaatsvindt in samenhang.  Met de huisarts als poortwachter, die maximale ondersteuning krijgt van praktijkondersteuners, nurse practitioners en physisian assistents, inclusief taakherschikking. Laagcomplexe specialistische zorg gebeurt zo dicht mogelijk bij de patiënt, onder andere in buitenpoli’s. Hoogcomplexe zorg vindt plaats in klinieken en ziekenhuizen.

Flinke zet
Open deuren? Niet helemaal. Het zijn deuren, die inderdaad reeds op een kier staan, maar soms fors klemmen. Ze gaan pas echt wijd open als de nieuwe generatie artsen daar een flinke zet tegen geven. De uitgave Coach, Cure & Care 2025 toont aan dat ze zich daarvoor inzetten.